Two roads diverged in a wood, and I
I took the one less traveleld by,
And that has made all the difference
Intuïtie of de Kunst van het Beslissen.
Intuïtie.
Die ingebouwde detector die de waarheid van de bullshit onderscheidt.
Bijna niet uit te leggen.
Dat ene moment, die split second, waarin je heel even de juiste afslag voor
je ziet. Heel helder weet of je ja of nee moet zeggen. Of je iets of iemand kunt vertrouwen. Of niet.
Dat ene moment, weer weg voor je ’t weet.
Omdat je razendsnelle verstand onmiddellijk ingrijpt. En je bestookt met argumenten, waardoor je de vonk alweer vergeten bent vóór je überhaupt doorhad dat ie ook maar heel even opvlamde.
Better safe than sorry.
Toch?
Het bizarre is dat je het moment vaak pas achteraf herkent.
‘Ik wíst het’.
Dat denk je na een teleurstellende uitkomst van een goeddoordachte beslissing.
So catch the moment and listen.
Goed luisteren naar iets magisch vraagt courage.
Zeker als je toch al allergisch bent voor dat onderbuikgevoel.
Dat vage, dat zweverige.
Feiten wil je zien. Bewijzen.
Argumenten wil je horen. Plussen en minnen.
Natuurlijk. Want meten is weten.
Dat had je gedacht.
Je intuïtie staat vaak lijnrecht tegenover je ratio.
Zie je ratio maar als de weg die er al ligt.
Die honderden, duizenden voor jou al gelopen hebben.
De hoofdweg.
De weg naar een prima leven.
Comfortabel. Duidelijk. Overzichtelijk.
Niks slapeloze nachten, dreigende faillissementen,
planken zonder brood.
Nee, dat bedoel ik niet cynisch.
Deze weg heeft veel te bieden. Een beetje oldschool misschien.
Maar veel te bieden.
Want, echt, dat verstand hebben we hard nodig. Ook nodig.
Alleen niet altijd. Of meteen. En niet als eerste.
Dan die andere weg:
Jouw weg. Mijn weg.
Je legt em aan terwijl je er op loopt.
Een beetje de ‘wat zullen mijn ouders hiervan zeggen weg’.
Riverdeep. Mountainhigh.
Hoop, opwinding, tranen, voldoening. Wakker liggen.
Onlogica. Eurekamomenten. Dóórbreken.
Deze weg vraagt je naar je verlangens je luisteren.
Je angsten recht in de ogen te kijken. En te kiezen van binnenuit.
Gutfeeling.
Dat is jouw weg, mijn weg.
And taking that road will make all the difference.
Courage!
*from The Road Not Taken, by Robert Frost
