What if I fall?
Yes my darling, but what if you fly?
‘There is freedom waiting for you,
On the breezes of the sky
And you ask ‘What if I fall?’
‘Oh, but my darling,
What if you fly?’
(Erin Hanson)
Hoe zul je ooit weten?
Hoe het is om te vliegen?
Als je altijd maar bang bent om te vallen?
Hoe zul je ooit het beste uit je leven halen, de ontdekking doen dat je echt meer kunt dan je zelf denkt,
als je altijd maar weer met de trap teruggaat van die hoge duikplank.
Hoe zul je dan ooit de sensatie van die duik in het onbekende ervaren?
Twee dingen.
Uno. Ik heb hier dagelijks ook zelf mee te dealen. Om eerlijk te zijn, dit is een big note to self.
En, twee, ik heb geleerd dat vallen is oké is.
Nou ja, om nóg maar eens eerlijk te zijn: leuk is anders.
Vallen is ok, zolang we maar weer opstaan.
En we staan op, omdat ons verlangen groter is dan onze angst.
Zó werkt dat.
Anders hadden we nog steeds met z’n allen in die buggy gezeten.
Nu lopen we de Vierdaagse. Marathons. Naar Santiago de Compastela.
Fluitend. Met blaren en al. Maar we doen het. Voor het avontuur. Voor het leven.
Want het is meestal niet de val die ons breekt, echt niet.
Het is de angst voor de val.
Die ons in het slechtste geval totaal verlamt en ons in het beste geval een ‘better safe than sorry’ leven biedt.
En ja. We gáán onderuit, schatten situaties af en toe vólledig verkeerd in.
Zijn té overmoedig en lopen met onze kop tegen de muur.
Hebben spijt van vast heel veel dingen die beter en anders hadden gekund.
Maar we namen de risico’s en leerden de lessen.
Kwamen er wijzer, sterker, en, it’s all in the game, ook wat gebutster uit.
Maar, even voor de duidelijkheid: de angst hoort erbij.
Is onvermijdelijk. En soms ook heel nuttig.
In het geval van enge donkere steegjes in vreemde steden en bruine beren naast je tent in Alaska.
Dat zijn de reële angsten. Die helpen ons overleven. Nogal essentieel.
Maar dit gaat over de irreële angsten.
En niet bang willen zijn, is net zo iets als proberen niet verliefd te zijn. Of niet nieuwsgierig. Of niet gelukkig.
Dus: het monster recht in de ogen kijken. Ermee dealen. En accepteren dat je bang bent.
En -wat zit een menselijk systeem toch geniaal in elkaar- bij die woorden verliest de angst aan kracht.
Komt er ruimte voor excitement. Adrenaline.
Maar vooral een alles overheersend
verlangen om voluit te leven.
De eerste What If gevoelens dienen zich aan.
What if….
…..I fly?
Want iets in jou, in mij, wil groter, intenser, beter, completer.
Wil meer dan lopen, fietsen en autorijden. We willen vliegen. Vliegen op de vleugels van verlangen.
Om te groeien, onszelf keer op keer uit te dagen om een nieuwe horizon te ontdekken, een nieuw land
waar we onze tot dan toe onontdekte talenten kunnen uitleven.
Waar we onszelf leren kennen op een manier die we eerder niet voor mogelijk hielden.
Verlangen om te groeien is een natuurwet.
Groeien is leven, leven is groeien.
Nog even dit: aan groeien gaat leren vooraf.
En dat, sorry guys, dat gebeurt nu eenmaal in die zone waar het niet zo comfortabel is allemaal.
Dus, helden en heldinnen, naar boven, die duikplank op, en hoppa, dat water in.
Want als je dapper genoeg bent om te springen, dan krijg je vleugels.
‘Yes, my darling.
What if you fly?
Then there is freedom waiting for you
On the breezes of the sky’
